در مجموعه آزمایشاتی که روی بافت های موشی و سلول های انسانی انجام گرفته است، پژوهشگران در جان هاپکینز دریافته اند که که برداشتن غشایی که پشت چشم را می پوشاند می تواند به بهبود و موفقیت نرخ رشد مجدد سلول های عصبی آسیب دیده در بیماری های چشمی کمک کند.این یافته به طور ویژه می تواند به درمان عوارض بیماری گلوکوم و آسیب عصب چشمی کمک کند.
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تصور احیای بینایی بیمارانی که به دلیل آسیب عصب بینایی دچار نابینایی شده اند تا چند سال پیش چیزی شبیه یک رویا و افسانه بود. اما از زمان کشف سلول های بنیادی، امیدواری برای درمانی این مشکل زیاد شده است.
چشم انسان دارای بیش از یک میلیون سلول عصبی کوچک موسوم به سلول های گانگلیونی شبکیه است که در انتقال نور از گیرنده های نوری به مغز نقش دارند. این سلول ها دارای آکسون هایی هستند که با یکدیگر یکی شده و عصب بینایی را بوجود می آورند. زمانی که در بیماری گلوکوم فشار چشم افزایش می یابد، این امر موجب آسیب به این سلول ها و مردن آن ها می شود و همین امر منجر به نابینایی می شود.
در پژوهشی جدید در دانشگاه جان هاپکینز، دکتر جانسون و همکارانش شبکیه های موشی را در آزمایشگاه تولید کردند و در ادامه آن چه بعد از اضافه کردن سلول های گانگلیون شبکیه انسانی مشتق از سلول های بنیادی جنینی به سطح این شبکیه ها اتفاق می افتد را مونیتور کردند. آن ها مشاهده کردند که اغلب سلول های انسانی پیوند شده قادر به تلفیق شدن به بافت شبکیه ای که دارای چندین لایه سلولی بود نشدند. در ادامه آن برش های میکرومتری و دقیقی را روی سطح شبکیه ایجاد کردند و مشاهده کردند که سلول های پیوند شده از این بخش خزیده و به درون شبکیه نفوذ کرده و با شبکیه تلفیق می شوند. با دید گرفتن از این فرایند، در ادامه آن ها از یک آنزیم استفاده کردند که موجب سست شدن فیبرهای پیوندی غشای سطح چشم شد و به این ترتیب سلول های پیوند شده با الگویی طبیعی با شبکیه تلفیق شدند و رفته رفته ارتباطات عصبی مناسبی را با سایر بخش های شبکیه برقرار کردند.
این یافته ها نشان می دهد که تغییر غشای پوشاننده شبکیه می تواند گامی ضروری و مهم برای رشد مجدد سلول های پیوند در شبکیه آسیب دیده باشد.
پایان مطلب/